第277章兰兰的消失（2/2）

;nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  徐言压根就没想过有人可以将兰兰带走，所以已经松懈下来了。虽然说过会来常看看兰兰，但是最近的事情导致徐言没有来过一次，只是派人来照看。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  “我真是个蠢货！！”  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  扑通一声。徐言跪在了地上，就算再怎么不相信也无法改变兰兰已经被人带走的事实，实际上徐言已经快要淡忘兰兰了。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  在所谓的温柔乡内，身边环绕的女人让他体验到了以前说没有的感觉，因此兰兰的身影也渐渐的从脑海中淡忘。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  徐言的全天候狠狠的砸在地面上，发出的一声巨响，裂纹顺着拳头砸落的位置朝着四周扩散。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  血液也流淌出来。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  一滴眼泪滴落在地面上，徐言低着头睁着双眼，没有任何眨眼的动作。眼泪就顺着眼角滑落。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  深深的无力感袭来。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  不知道是谁干的，就算有残留额怨气存在。但是根本不知道怨气的所有人是谁，因为太乱了。气息还没有完全飘散，但是几十口子混合在一起的怨气使得徐言根本没有办法辨别到底是那只鬼。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  是谁？  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  努尔哈赤？  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  不可能，如果是他的话早就可以这么做了，为什么还要等这么久？  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  除此之外到底是谁！  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  原以为已经已经知道幕后主使是谁，但是现实却狠狠的给自己来上一巴掌，徐言原本已经找到了掌握一切的感觉，在这一刻全部消失。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  不是努尔哈赤，那是谁……其余朝代的鬼王？不，那些鬼还没有无聊到这种地步……身为皇者的他们没必要做这种事情。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  知道我的弱点，知道我的一切……  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  徐言想到了什么，双眼睁开到了极致，紧握的拳头用尽全力的挤压，指甲刺进掌心的痛楚使得徐言更加坚定自己的猜测。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  “徐福！！”  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  用尽全身力气喊出这个名字，徐言在这一刻坚定不移的认为就是这个人所做的一切。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  当初送自己回到过去认识到了贞子，又给自己提供大量的怨种突破凶鬼达到了鬼王的境界，随后消失的他。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  始皇帝当初派往海外寻找可以长生不老的丹药，但是却制造出了阴阳眼这种逆天的物品，和自己不同，徐福的那双阴阳眼才是完美的人造阴阳眼。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  明明已经拥有那种东西，显然不可能是冲着自己的眼睛，那会是什么……  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  自己这双眼的觉醒，所发生的一切，在自己身边一个接着一个出现的事情，使徐言觉得自己一直被操纵的幕后主使。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  难道……就是徐福！  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  “是他，一点是他，除了他不可能有别人！”  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  赤红着双阳，徐言慢慢的站了起来。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  这一刻，在贞子的眼中，徐言开始变得陌生起来，不像是那个自己所认识的徐言。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  “徐言……”  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  贞子压低声音。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  “贞子……我已经知道了，一切……”  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  闭上眼，徐言昂着头没有任何动作。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  “玩弄我命运和我在乎的人……都，去死吧！”(未完待续)  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  ps：虽然很不想这么说，但是……这本书快要完结了，不过还剩多少章完结我也不清楚，因为我还没写呢～哪，在所支持支持我吧=￣w￣=